De laatste dag is aangebroken. Om half tien in de avond vlogen we terug naar België. Maar we hadden nog een hele dag voor de boeg, aangezien we om 11u in de ochtend uit ons appartement moesten.
Ter compensatie voor het vorige blog bericht, is dit veel korter om te lezen ; ) . Maar voel je vrij om er terug een koffie bij te drinken.
Ochtendstond heeft goud in de mond
Nadat we het appartement hadden opgeruimd, trokken we deur achter ons dicht. Met een klein hongertje besloten we om iets eten.
Een straat verder was er een leuke ontbijt plek, Honest greens. We aten ons ontbijt op en ik kreeg een ge-wel-dig idee. “Misschien kunnen we vandaag nog naar Park Guëll gaan?”
Een kleine side note, we hadden al onze bagage bij ons. De anderen vonden het een leuk idee en zo trokken we naar de metro. Aangekomen aan onze halte was het nog ‘maar’ 600 m wandelen.
Ik dacht nog bij mezelf “600 meter", we zijn er op nog geen 5 minuten. Tot we zagen dat die 600 meter leek op het Himalaya gebied.
En neen, ik overdrijf écht niet. Extra bewijs vind je op Phoebe with a blog.
Ik citeer:
“Als ik nu geen 15 kg ben afgevallen, dan weet ik het ook niet meer. En dan klaag ik Barcelona aan.” - een hijgende persoon met een zeer slechte conditie.
Bye spijt, hello Park Guëll
Na onze workout, kwamen we aan bij park Guëll. De spijt die ik had gekregen tijdens de wandeling, ging meteen weg toen ik het uitzicht zag.
Wat is het daar prachtig. De weergoden hadden het ons gegund. De lucht was felblauw waardoor de gekleurde mozaïek mooi uitkwam.
Alles voor Instagram
De camera’s werden weer boven gehaald. En ja als Millennials/ Gen G'ers moét je natuurlijk een foto hebben voor Instagram.
Na een korte shoot gingen we verder met de wandeling. Ook deze was berg op met veel trappen. Maar het uitzicht compenseerde dit volledig.
De rust verstoren als echte ramptoeristen
We werden ook wel bekeken door de andere mensen. Al neem ik dit hun niet kwalijk. De paadjes bestonden voornamelijk uit kleine kasseien. Doordat we onze trolleys meehadden, maakten dit een enorm lawaai. Maar daar trokken wij ons natuurlijk niets van aan. En beklommen we nog veel trappen en hellingen om toch alles even te bewonderen.
Opvouwen en weg
Wat ook grappig was, is dat je daar veel van die ‘illegale verkopers ziet’. Ze proberen je flessen water, rare vogel fluitjes en andere gadgets te verkopen.
Als er dan een bewaker voorbijkomt, plooien ze hun lakens op en lopen ze snel weg.
Toch kwamen we bij een vrouw uit die leuke ringen verkocht. Febe en ik besloten onze vriendschap te bezegelen en kochten alle twee een ring.
Voor eeuwig gegrift in Barcelona
Na de wandeling, verlieten we Park Guëll en gingen we snel naar een winkeltje. Febe werd tevredengesteld met een ijsje dat even groot was als haar hoofd.
In de winkel zelf was er een muur die volledig vol was geschreven.
De man achter de kassa gaf ons een stift en we lieten een boodschap achter.
Aan elk mooi verhaaltje komt een einde
We baanden ons terug een weg naar de luchthaven. Opnieuw brak ik mijn record en werd ik niet aangehouden bij de douane. Voor het laatste avondmaal, waagden we ons aan de Spaanse McDonalds. Daar koos in natuurlijk alles wat in België niet beschikbaar is.
In het vliegtuig kregen we nog gratis soep en drank van de stewardess. We hadden geen Visa bij ons, waardoor we er niet voor konden betalen. Uit medelijden hebben ze het ons gratis gegeven. Dus een kleine shout out naar Brussels Airlines voor de goede service. En zo eindigt dit mooie verhaal. Het was een onvergetelijke reis en zeker voor herhaling vatbaar. Ik zie jullie volgend semester terug!
Veel liefs,
Lisa X
Wil jij nog meer van onze laatste dag zien? Kijk dan zeker deze vlog. Ik garandeer je, je valt 15 kilo af door alleen maar te kijken.
Opmerkingen